Oryginalny tytuł: Zachodnie komponenty w dronach Putina. Sankcje się nie sprawdzają? Przykłady przeredagowanych, unikalnych tytułów o tym samym sensie: 1. Zachodnia technologia w rosyjskich dronach. Czy sankcje zawodzą? 2. Czy sankcje są nieskuteczne? Zachodnie elementy w dronach Rosji 3. Komponenty z Zachodu w dronach Kremla — dlaczego sankcje nie działają? 4. Rosyjskie drony z zachodnimi częściami. Fiasko sankcji? 5. Mimo sankcji: zachodnie podzespoły w dronach używanych przez Rosję 6. Zachodnie technologie napędzają drony Putina. Co ze skutecznością sankcji? 7. Drony Putina korzystają z zachodnich części. Sankcje nie przynoszą efektu? 8. Części z Zachodu w rosyjskich dronach. Skuteczność sankcji pod znakiem zapytania Wszystkie te propozycje zachowują sens oryginału, ale są unikalne pod względem sformułowania.

„`html

W ostatnim czasie w Ukrainie niemal każda noc oznacza kolejne zmasowane ataki powietrzne przeprowadzane przez Rosję. Przykładowo, w nocy z 5 na 6 października 2025 roku wystrzelono w głąb kraju prawie 500 dronów i około 50 rakiet. Część z nich zawierała komponenty wyprodukowane poza granicami Rosji, co stało się przedmiotem wystąpienia prezydenta Wołodymyra Zełenskiego na początku tygodnia. Wskazał on na obecność mikrochipów, czujników, konwerterów i innych zaawansowanych elementów technologicznych, które – pomimo międzynarodowych sankcji – nadal trafiają do Rosji. Jak podkreślił, po jednym tylko nalocie przechwycono ponad 100 tysięcy zagranicznych komponentów, pochodzących między innymi z USA, Niemiec, innych krajów Europy, a także z Chin oraz Tajwanu.

Nielegalny przepływ technologii mimo sankcji

Prezydent Zełenski podkreślił w swoim wystąpieniu, że niemal wszystkie przechwycone technologie objęte są międzynarodowymi restrykcjami i nie powinny docierać na rosyjski rynek. Zasugerował również, że ograniczenie dostaw takich komponentów znacząco osłabiłoby rosyjskie zdolności do kontynuowania ataków – zwłaszcza gdyby państwa zachodnie skuteczniej wyeliminowały luki w eksportowych regulacjach.

Ekspert ds. sankcji Benjamin Hilgenstock z Kijowskiej Szkoły Ekonomicznej tłumaczy, że kontrola eksportu tych elementów została wprowadzona już wiosną 2022 roku, tuż po rozpoczęciu inwazji. Z czasem obostrzenia objęły kolejne produkty, a Unia Europejska przyjęła aż 18 pakietów sankcji wymierzonych w Rosję. Latem 2024 roku dodatkowo uszczelniono zakaz eksportu tzw. produktów podwójnego zastosowania – zdatnych zarówno do celów cywilnych, jak i wojskowych.

Skomplikowane drogi omijania sankcji

Pomimo wielu obostrzeń, komponenty o kluczowym znaczeniu nadal, za pośrednictwem pośredników w krajach trzecich, trafiają do Rosji. Najczęściej są one sprzedawane z legalnych źródeł firmom w krajach takich jak Chiny, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Turcja, Kazachstan czy państwa kaukaskie, a potem wielokrotnie odsprzedawane, aż ostatecznie trafiają w rosyjskie ręce.

• Sprzedaż produktów odbywa się legalnie na rynek krajów trzecich.
• Partner biznesowy eksportuje towar dalej, omijając unijne organy kontroli.
• Pośrednicy końcowi wysyłają komponenty do Rosji pod pozorem transportów handlowych.

Ten proceder jest znany służbom i dlatego UE rozpoczęła już nakładanie sankcji na pośredników z państw trzecich, jednak – jak zauważa ekspert – zawsze znajdzie się nowy podmiot chętny do współpracy.

Trudności z egzekwowaniem przepisów

Wyzwaniem jest fakt, że fabryki produkujące te elementy często znajdują się w Azji Południowo-Wschodniej i nigdy fizycznie nie przekraczają granic Unii Europejskiej. W rezultacie służby celne UE nie mogą kontrolować ich przepływu. System ten zawiera poważne luki umożliwiające Rosji nabywanie sprzętu mimo sankcji, jednak – jak twierdzi Hilgenstock – nie oznacza to całkowitej nieskuteczności restrykcji.

1. Rosja obecnie przepłaca za komponenty w porównaniu do innych krajów – co ogranicza jej możliwości.
2. Kupowane części często są niższej jakości, co wpływa na efektywność rosyjskich operacji.
3. Przedłuża to czas realizacji programów zbrojeniowych Moskwy.

Ekspert podkreśla, że są jeszcze możliwości wzmacniania kontroli, szczególnie poprzez wymuszanie większej odpowiedzialności na producentach za nadzór nad swoimi sieciami dystrybucji.

Potrzeba międzynarodowych reform i politycznej woli

Zdaniem specjalistów z Kijowa, aby uszczelnić system sankcji na wzór sektora finansowego, konieczna jest inwestycja w odpowiednie mechanizmy oraz polityczna determinacja wszystkich państw UE. Obecnie jednak brakuje pełnej zgody na dalsze zaostrzanie przepisów, nawet wśród największych unijnych gospodarek.

Podsumowując, system ten wymaga dalszej pracy i regularnego doskonalenia, by skutecznie ograniczać możliwości omijania międzynarodowych sankcji technologicznych przez Rosję. Wciąż istnieją luki, lecz można je stopniowo niwelować.

„`