Kot, jak na drapieżnika przystało, lubi drapać, co popadnie – poduszki, dywany, kanapy. Właściciele często widzą w tym typowo zachowaniu problem behawioralny, a ich interwencje bywają dla zwierzęcia nieprzyjemne. Międzynarodowy zespół naukowców zbadał, jakie czynniki wpływają na skłonność kotów domowych do drapania mebli.
Wyniki zostały opublikowane w czasopiśmie „Frontiers in Veterinary Science”. „Pokazujemy, że pewne czynniki – takie jak obecność dzieci w domu, cechy osobowości kotów i poziom ich aktywności – znacząco wpływają na zakres drapania” – powiedziała zajmująca się weterynarią dr Yasemin Salgırlı Demirbaş z Uniwersytetu w Ankarze, pierwsza autorka badania. „Nasze odkrycia mogą pomóc opiekunom opanować drapanie i przekierować je na odpowiednie materiały, co może pomóc w stworzeniu bardziej harmonijnego środowiska życia zarówno dla kotów, jak i ich opiekunów” – dodała.
Naukowcy zapytali ponad 1200 mieszkańców we Francji właścicieli kotów o codzienne życie, a także cechy charakterystyczne i niepożądane zachowania ich pupili związane z drapaniem. „Widzimy wyraźny związek między pewnymi czynnikami środowiskowymi i behawioralnymi a częstszym drapaniem u kotów – wyjaśniła Salgırlı Demirbaş. – W szczególności obecność dzieci w domu, a także wysoki poziom zabaw i nocnej aktywności znacząco przyczyniają się do zwiększonego drapania. Koty określane jako agresywne lub zakłócające spokój również wykazywały wyższy poziom drapania”.
Naukowcy stwierdzili, że główną przyczyną niepożądanego drapania jest stres. Jedną z kilku przyczyn, która potrafi go nasilić i skłonić kota do drapania, może być obecność dzieci, zwłaszcza małych. Jednakże związek między częstszym drapaniem a obecnością dzieci w domu nie jest w pełni poznany i badacze ocenili, że potrzebne są dalsze prace.
Innym czynnikiem, prawdopodobnie również powiązanym ze stresem, jest zabawa. Kiedy koty bawią się przez dłuższy czas, ich poziom stresu i pobudzenia może wzrosnąć z powodu nieprzerwanej stymulacji. Jak podkreślają autorzy, niektórych czynników sprzyjających drapaniu – takich jak osobowość kota – nie da się zmienić, lecz inne można. Umieszczanie drapaków w miejscach, przez które kot często przechodzi, w pobliżu ulubionego miejsca odpoczynku lub chociażby stosowanie feromonów mogą zmniejszyć częstotliwość drapania mebli przez kota.
„Zapewnienie bezpiecznych kryjówek, miejsc obserwacyjnych na wysokości i dużych możliwości zabawy może również pomóc złagodzić stres i zaangażować kota w bardziej konstruktywne zajęcia” – zauważyła Salgırlı Demirbaş. Podstawą jest zaaranżowanie wielu krótkich sesji zabawowych, które naśladują udane scenariusze kocich polowań. Takie sesje zabaw z większym prawdopodobieństwem podtrzymają zainteresowanie kotów i zmniejszą stres, co w efekcie może ograniczyć drapanie mebli.
Naukowcy twierdzą, że takie sesje mogą także wzmocnić więź między kotami a ich opiekunami. „Zrozumienie emocjonalnych motywacji leżących u podstaw drapania, takich jak frustracja, które wydają się powiązane z cechami osobowości i czynnikami środowiskowymi, pozwala opiekunom bezpośrednio zająć się tymi problemami” – stwierdziła Salgırlı Demirbaş.
Chociaż badacze musieli polegać na danych, które ankietowani opiekunowie sami podali, a to mogły być subiektywne oceny, i tak uzyskali unikatowy wgląd w zachowania kotów związane z drapaniem. Jak podkreślają naukowcy, celem zarówno tych, jak i przyszłych badań jest opracowanie skuteczniejszych strategii radzenia sobie z takim kocim zachowaniem. Rozwiązywanie problemów w lepszy sposób wzmocni więź i poprawi harmonię między opiekunami a ich kocimi pupilami.